تصاویر چند جوان آرایشگر که مشغول اصلاح موی سر کودکان کار هستند، به‌تازگی در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده و مورد تحسین کاربران فضای‌مجازی قرار گرفته است. تصمیم گرفتم این جوانان را پیدا کنم و از چند و چون کارشان باخبر شوم. به جوانی با نام «کسری شیاسی» رسیدم که بعد متوجه شدم خودش یکی از بانیان این کار و فعالیت‌های خیریه دیگری است. شیاسی و دوستانش با موسسه‌ای به نام «ارفک» همکاری دارند که برای کودکان کم برخوردار فعالیت می‌کنند. در این پرونده با کار این گروه بیشتر آشنا می‌شویم و می‌فهمیم که برای خوب بودن لازم نیست کار سختی انجام دهیم. هرکسی در هر جایگاهی و با هر امکاناتی می‌تواند زمینه‌ساز کار خیر باشد، حتی با دویدن!

آرایشگران نیکوکار وارد می‌شوند
«کسری شیاسی»، متولد 1358 صحبتش را این‌گونه آغاز می‌کند: «حدود 25 سال است در منطقه ونک تهران مشغول به کار آرایشگری‌ام. آرایشگری حرفه پدر و عمویم بود که بعد هم من وارد این شغل شدم. یکی از دوستانم موسسه‌ای به نام ارفک(انجمن روشنگران فردای کودک) را به من معرفی کرد که از طریق این موسسه با کودکان کار آشنا شدیم. در این موسسه که مدرسه خیریه روزانه و پذیرای کودکان دختر و پسر است، فعالیت‌های داوطلبانه مانند بهداشتی، تدریس، فرهنگی و ... برای کودکان کار انجام می‌شود. تصمیم گرفتم من هم در این‌جا کاری برای بچه‌ها انجام دهم. در ابتدا می‌خواستم به صورت مناسبتی مثلا شب یلدا یا شب عید و ... موهای کودکان کار را اصلاح کنم. بعدتر این کار به خانه سالمندان و آسایشگاه معلولان هم رسید و گسترش یافت.» او که در این راه تنها نیست، از همراهی دوستانش می‌گوید: «تعداد دوستانی که به ما کمک می‌کنند همیشه یکسان نیست. چند نفری پایه ثابت هستیم ولی هربار که فراخوان می‌زنیم از 15 تا حتی 30 نفر اعلام آمادگی می‌کنند و با هم به مدرسه ارفک یا خانه سالمندان و آسایشگاه‌ها می‌رویم تا موی این عزیزان را اصلاح کنیم.»

خاطره روزی که یک پسربچه با چرخ‌دستی به مغازه‌ام آمد
شاید جرقه آغاز کمک به کودکان کار توسط پسری به نام حسین در ذهن آرایشگر نیکوکار ما خورده باشد. خودش این خاطره را تعریف می‌کند: «چند سال پیش، یک روز پسری افغان به نام حسین که چرخ دستی داشت و کار کفاشی می‌کرد، به مغازه ما آمد و اجازه خواست که چند لحظه‌ای بنشیند تا خستگی در کند. حواسم به او بود که دیدم روزنامه را برداشته و نگاه می‌کند. پرسیدم: حسین سواد داری؟ گفت: در افغانستان فقط مکتب خانه رفته‌ام. پرسیدم: دوست داری باسواد شوی؟ استقبال کرد. قرار شد روزانه یک ساعتی پیش من بیاید تا خواندن و نوشتن را به او بیاموزم. آمد و یاد گرفت و کتاب برایش خریدم و بعد او را به یک دوست معرفی کردم تا ادامه دهد. چند سال بعد در خیابان دیدمش که کامل باسواد شده بود. لذت خاصی داشت این دیدار.» از همان زمان شیاسی با کودکان کار و مشکلات‌شان آشنا شده است. او درباره این که هنوز این بچه‌ها را بعد از چند سال می‌بیند می‌گوید: «خدا را شکر بیشتر این بچه‌ها را که بعد می‌بینیم، با آن که در محیط و خانواده مناسبی نیستند ولی شرایط‌شان بهتر شده است. معمولا این‌ها چون دوران سختی را در کودکی گذرانده‌اند تلاش می‌کنند تا اوضاع‌شان بهتر شود.»
 

بچه‌ها را پیش چشم‌پزشک و روان‌شناس هم می‌برم
برایم جالب بود که فهمیدم این گروه کارهای بزرگ‌تری هم انجام می‌دهند. آقای «شیاسی» می‌گوید: «گروه ما کارهای بهداشتی و پزشکی هم انجام می‌دهد مثلا چندی پیش یکی از چشم‌پزشکان خیر با بیمارستان بقیة‌ا... هماهنگ کرد تا هفته‌ای 10 تا 15 نفر از کودکان کار را  به صورت رایگان معاینه کنند و اگر نیاز به درمان و پیگیری باشد، انجام دهند. بچه‌ها را من تحویل می‌گرفتم و به بیمارستان می‌بردم. یا یکی دیگر از دوستان دندان‌پزشک است و هفته‌ای یک بار به مدرسه می‌رود تا دندان بچه‌ها را بررسی کند. اگر بچه‌ها مشکلی داشته باشند به بیمارستان معرفی می‌کنیم تا بدون هزینه، عینک یا بیماری‌های دندان‌شان پیگیری شود. ما روان‌شناس هم داریم که بچه‌ها را معاینه می‌کنند و از نظر روحی و روانی مشاوره می‌دهند. بیشتر این بچه‌ها در اجتماع یا خانواده ضربه روحی خورده‌اند و مشکل و معضل روانی دارند. این‌طور نیست که فقط بحث خوراک و پوشاک باشد. به عنوان مثال ما به دختران و پسران یاد می‌دهیم که این بدن شماست و کسی نباید به شما نزدیک شود یا دست بزند تا جلوی تعرض‌های در کوچه و خیابان را بگیریم.»

کمپین دویدن
برای کار خیر
قطعا این کارها هزینه دارند. چه خرید تجهیزات و چه انجام کارهای خدماتی و آموزشی و ... . آرایشگر جوان ما درباره تامین هزینه‌ها این‌طور می‌گوید: «هزینه‌ها را خیران، کمک‌های مردمی و سازمان‌های مردم‌نهاد پرداخت می‌کنند. جدای از این کارها، به مناسبت‌های مختلف مانند شب عید بسته‌های معیشتی تهیه می‌کنیم و به بچه‌ها می‌دهیم.» شیاسی یک کمپین جالب را هم معرفی می‌کند: «موسسه ارفک هر از چندی یک کمپین دویدن هم برگزار می‌کند که عواید حاصل از آن خرج تحصیل کودکان کم‌برخوردار می شود. در این کمپین که «دورت بگردم» نام دارد، همه مردم داوطلب باید در مجموع به اندازه دور ایران یعنی 8731 کیلومتر بدوند تا برنده شوند.» در این کمپین به شرکت‌کنندگان که مبلغی را برای مشارکت در این کار خیر واریز کرده‌اند، در پایان دویدن هدایایی به عنوان یادگاری هم تقدیم می‌شود. البته در دوران کرونا، کار شیاسی و دوستانش سخت‌تر شده بود. خودش این‌طور توضیح می‌دهد: «در دوران همه‌گیری کرونا داوطلبان همکاری با ما کمتر شده بودند. ولی در همان زمان هم دو سه بار سراغ بچه‌ها رفتیم و سرشان را در فضای باز اصلاح کردیم.»

آرزویم یاددادن حرفه به این کودکان است
اصلاح سر، تنها کار نیکوی این گروه نیست. «شیاسی» از طرحی می‌گوید که متاسفانه به دلیل حمایت نشدن به‌طور قوی اجرا نمی‌شود. او توضیح می‌دهد: «طرحی را اجرا می‌کردیم که به علت مشکلات سر راه فقط مدت کمی توانستیم آن را ادامه بدهیم و فعلا کم رنگ شده است. به این صورت که کسانی که مکان کسب و کاری دارند، از کودکان کار نیرو بگیرند تا به عنوان کارآموز، حرفه و فعالیت هم یاد بگیرند. مثلا من به آن‌ها آرایشگری یاد بدهم، شخص دیگری مکانیکی، تراشکاری و ... البته طرح به دلیل این که کودکان کار باید روزانه مبلغی را برای خانواده‌شان ببرند و اگر یک روز کار نکنند، برایشان مشکل ایجاد می‌شود، فعلا منتفی شده است. ما هم نتوانستیم این کار را به طور کامل ادامه بدهیم، چون وقتی که پیش ما بودند نمی‌توانستند به آن کاری که به عهده‌شان گذاشته شده بود، برسند و آن مبلغی را که باید، تهیه کنند. این کودکان کار به دلایل زیادی مانند اعتیاد پدر و مادر یا سرپرست خانواده بودن، نمی‌توانند فقط به دستمزد روزانه یا انعامی که از کارآموزی می‌گیرند اکتفا کنند. اگر برای این کار خیران پیش‌قدم شوند تا کودک به کارآموزی‌اش برسد و هزینه روزانه زندگی‌اش را هم نیکوکاران پرداخت کنند، این طرح پیش خواهد رفت. البته هنوز هستند بچه‌هایی که صبح‌ها به کار خودشان می‌رسند و عصرها پیش ما می‌آیند تا هم کار یاد بگیرند و هم درآمد مختصری داشته باشند.»

همسر و پسر 11 ساله‌ام به‌من کمک می‌کنند
شیاسی تاثیر خانواده‌اش را در پیمودن این راه بسیار زیاد می‌داند و می‌گوید: «یک پسر 11 ساله دارم و همسرم هم قبلا تدریس ریاضی می‌کرده است که الان هم تا حد امکان به ما کمک می‌کند. هردو پشتیبان من در این کار بوده‌اند و خدا را شکر این راهی که می‌روم به خاطر کمک‌ها، همراهی و همدلی همسر و خانواده‌ام بوده است. من این رفتار را از پدر و عمویم به ارث برده‌ام. زمانی که نوجوان بودم و در مغازه عمو کار می‌کردم، می‌دیدم می‌رود رفتگر داخل خیابان را صدا می‌زند و به مغازه می‌آورد تا موهایش را اصلاح کند. هنوز هم همان خصلت را دارد.» وی در این بین برخوردهایی هم با خانواده کودکان کار داشته است که این‌گونه توضیح می‌دهد: «دو سه سال اولی که مدرسه ارفک راه افتاده بود، برخوردهای بدی از طرف اهالی محل داشتند. حرف‌شان این بود که شما آمده‌اید بچه‌ها را آموزش بدهید تا از چنگ ما درآوریدشان. می‌گفتند اگر بچه‌ها چیزی یاد بگیرند، چشم و گوش‌شان باز می‌شود و دیگر برای ما کار نمی‌کنند. این بچه‌ها مجبور هستند کار کنند، اگر درآمد روزانه نداشته باشند شب به خانه راه شان نمی‌دهند. بچه خودش دوست ندارد در این شرایط باشد، حتی با وجود مافیا و ... ولی در نهایت خود بچه و خانواده‌اش مجبور به این کارند. ولی ما سعی می‌کنیم با آموزش‌هایی که به آن ها می‌دهیم، صدمات روحی و جسمی‌شان را کمتر کنیم.» در پایان از آقای شیاسی می‌پرسم در برخوردش با کودکان کار، متوجه چه آرزوهایی شده که آن‌ها داشته‌اند؟ او می‌گوید: «بیشتر این بچه‌ها آرزو دارند که بچگی کنند. یعنی مثل همه بچه‌ها روزانه زمانی را به مدرسه بروند، زمانی را در خانه و کنار خانواده باشند و زمانی را تفریح و بازی کنند. بیشتر این بچه‌ها آرزوهای بزرگ و عجیبی ندارند، همین که از دوران کودکی‌شان لذت ببرند، خوشحال‌شان می‌کند.»

 به تازگی ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد که در آن روباهی از سرمای هوا گریخته و مهمان سفره خانواده‌ای خونگرم در یکی از روستاهای حومه اردبیل شده بود. در این ویدئو، این خانواده  اردبیلی بر خلاف باور رایج به وحشی بودن روباه، به این حیوان و خانواده‌اش پناه دادند و در حال نگهداری از این حیوانات هستند. این اتفاق بهانه‌ای شد تا در مینی پرونده امروز زندگی‌سلام این میزبان خونگرم را پیدا کنیم و گپ‌وگفتی در این باره داشته باشیم.
 

   این روباه از بهار امسال مهمان باغ ما بود
«سجاد عزیزی»، 30 ساله از روستای صائین شهرستان «نیر» در استان زیبای اردبیل درباره ویدئوی پربازدید در شبکه‌های‌اجتماعی می‌گوید: «این ویدئو مربوط به یک روباه از یک خانواده 4 نفره است که  از تابستان و بهار امسال مهمان باغ ما هستند. هرچند خیلی نزدیک نمی‌شدند اما ما همیشه به این خانواده غذا می‌دادیم و این شد که کم‌کم به ما اعتماد بیشتری کردند. البته می‌دانید روباه حیوانی نیست که اهلی بشود و تا مدت‌ها فاصله خودش را با ما حفظ می‌کرد تا این که کم کم این محبت و غذا دادن باعث شد نزدیک بیاید و مثلا بارها تا پاگرد خانه‌ ما آمده بود اما جلوتر نه. تا چند روز پیش که منطقه ما درگیر برف و بوران زیادی شد و ما که از قضا سر سفره شام بودیم، ناگهان دیدیم روباه داخل خانه شده و کنار سفره ایستاده است و از آن جا که در چند روز گذشته چند کلیپ از یخ‌زدن حیوانات به ویژه روباه‌ها دیده بودیم، نگران وضعیت این روباه شدیم و از روی ترحم به او پناه دادیم و شروع به مراقبت کردن از او کردیم. البته باید اضافه کنم که در این مدت ما متوجه شدیم برف و سرما و برودت باعث شده است روباه خانواده‌اش را به انباری گوشه باغ ما ببرد که از عمد در آن را باز گذاشته بودیم و الان که با شما صحبت می‌کنم، حال این خانواده خوب است و با گرم‌شدن هوا و تمام‌شدن برف و بوران از آن‌جا خارج خواهند شد.»
    در باغ‌مان میزبان پرنده‌های مهاجر هم بودیم
سجاد از رفتار خانواده‌اش با حیوانات می‌گوید: «خانواده من به هیچ عنوان ترس از حیوان ندارند و همیشه هم عاشق حیوانات بوده اند. در باغ ما حیوانات مختلفی از لاک‌پشت و جوجه‌تیغی دیده می شوند یا حتی در فصل مهاجرت به دلیل منطقه استخر شکلی که داریم، میزبان پرنده‌های مهاجر هم هستیم. حتی چند نژاد از پرنده‌های وحشی هم زیرشیروانی ما مسکن و مأوا دارند که الان به دلیل زادولد خیلی زیاد شده‌اند و دیدن پرواز گروهی این نوع پرنده‌ها بالای باغ و روستا جذاب و لذت‌بخش است. غیر از روباه و پرندگان وحشی ما میزبان یک سمورسنگی هم بودیم که گونه‌ای کمیاب در این منطقه و البته در ترکیه و اروپاست. راجع به آزار و اذیت هم باید بگویم با توجه به نگرشی که افراد به محیط‌زیست دارند رفتارها متفاوت است اما متاسفانه به دلیل نبود آموزش صحیح و اصولی ، گاهی اوقات اخباری از بعضی افراد روستا، البته مانند خیلی جاهای  دیگر، مبنی بر آزار و اذیت حیوانات حتی گونه‌های در حال انقراض می‌شنویم که امیدوارم اوضاع بهتر شود. من هم با توجه به پیام‌ها و بازخوردی که از کلیپ دیدم درصددم کمپینی راه بیندازم تا حمایت از حیوانات وحشی یک اصل همگانی شود و بعدها بیشتر از این حسرت نخوریم.»
   برای طبیعت رو به احتضارمان باید کاری کنیم
سجاد، ایده راه‌اندازی «زنگ محیط‌زیست» در مدارس ابتدایی را داده و در این‌باره می‌گوید: «بازخوردها به این ویدئو که با دوربین گوشی خودم گرفتم و در صفحه خودم بارگذاری کردم، خداراشکر بهانه‌ای شد تا عزیزان علاقه مند به محیط‌زیست پیام بدهند و فرصتی فراهم بشود تا راجع به حفظ محیط‌زیست به گفت‌وگو بنشینیم. استقبالِ کسانی که نگران محیط‌زیست هستند، از محیط‌بانان و مسئولان خیلی عالی و غافلگیرانه بود تا جایی که امروز میزبان مسئولان محیط‌بانی بودم که برای تقدیر از من آمده بودند. این میزبانی فرصتی شد تا من از مسئولانی که پیگیر این موضوع هستند تا آزاری به حیوانات نرسد، تشکر کنم. همچنین محیط‌بانی به ما قول داده است تا در قالب یک کمپین از مدارس ابتدایی شروع به آموزش راجع به حیوانات منطقه، گونه‌های مختلف آن و نحوه برخورد با این حیات‌وحش کنیم. من هم امیدوارم پیشنهاد زنگ محیط‌زیست که قرار است از همین منطقه استارت بخورد هرچه زودتر در سراسر کشور رواج پیدا کند تا بچه‌ها بیشتر با طبیعت، بهداشت‌محیط در طبیعت و طبیعت وحشی‌گونه‌های آن و در کل احترام به محیط‌زیست آشنا شوند و موثر باشیم. یادمان باشد که فرصت کمی برای احیای محیط‌زیست محتضرمان باقی مانده است. در آخر هم تشکر می‌کنم از همه مردمی که پیام دادند و حمایت کردند، از دوستداران طبیعت و از مسئولانی که پیگیری کردند. مثلا خیلی‌ها بعد از دیدن کلیپ خواستند با منطقه و حیواناتش آشنا بشوند و حتی گفتند به روستای ما سر می‌زنند که این خودش هم فرصت خوبی برای شناخت روستاست و هم برای آموزش همگانی در حفظ محیط‌زیست.»

رعیت نواز- موضوع ساحل خواری و ورود غیرقانونی به حریم دریا و ایجاد مشکل برای مردم حکایت عجیبی است که بار‌ها در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفته است. پدیده‌ای که تازگی ندارد و در سال‌های گذشته برخی افراد و سازمان‌ها به بهانه ساخت مراکز فرهنگی و گردشگری در حوزه دریا، پا روی قوانین گذاشتند. دو شب قبل هم گزارشی در خبر بیست و سی درباره ساحل خواری برخی  نهادهای نظامی در شهرستان نکا پخش شد که در آن دادستان استان مازندران می گوید:«در صورتی که زمین های تصرف شده به طور داوطلبانه آزاد نشوند، از طریق دستگاه قضایی اقدام خواهد شد.» با این حال طبق گزارش صدا و سیما هم اکنون 3 هزار و ۱۰۰ متر از نوار ساحلی شهرستان نکا در اختیار مجتمع‌های رفاهی ارتش قرار دارد که کاربرد نظامی ندارد و طبق قانون باید آزاد شود. نکته قابل تاسف این گزارش این بود که مردم این شهرستان با وجود داشتن 4 هزار و 800 متر نوار ساحلی، هیچ راه ورودی برای رفتن به ساحل و تفریح ندارند و تلاش پنج فرماندار این شهرستان به بخشنامه هایی منجر شده که هیچ نتیجه ای نداشته است. روز گذشته وزیر کشور هم در حاشیه همایش ملی ایران و همسایگان در باره مبارزه با ساحل خواری گفت: «شورای حفظ حقوق بیت المال به ریاست اژه‌ای تشکیل و تصمیمات لازم گرفته شد. اما باید همه دستگاه‌ها برای مقابله با هرگونه زمین خواری و ساحل خواری بسیج شوند.»  با این حال در این گزارش سعی داریم به ساحل خواری در حاشیه دریای خزر بپردازیم.

مصطفی عبدالهی-با تصمیم کمیسیون تلفیق، دولت در سال آینده موظف به پرداخت 90 هزار میلیارد تومان از بدهی‌های خود به سازمان تامین اجتماعی خواهد بود؛ اما آن‌طور که عضو هیئت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران می‌گوید، این مبلغ فقط کفاف اجرای همسان‌سازی حقوق بازنشستگان را خواهد کرد و باقی مطالبات مهم تامین اجتماعی از دولت بلاتکلیف می‌ماند.

«اکبر شوکت» ادامه می‌دهد: «هم‌اکنون دولت بیش از 400 هزار میلیارد تومان بدهی به سازمان تامین اجتماعی دارد و هر سال هم 70 هزار میلیارد تومان بدهی جاری به آن اضافه می‌شود، بنابراین مبالغی که در بودجه پیش‌بینی می‌شود تقریبا فقط به میزان بدهی‌های جاری است و چیزی از بدهی‌های قبل کم نمی‌شود». او می‌افزاید: قرار بود در طول زمان اجرای برنامه پنجم توسعه، کل بدهی‌های دولت به تامین اجتماعی تسویه شود اما حالا برنامه ششم توسعه هم در حال پایان است و هنوز این اتفاق نیفتاده است.

فرمول جدید جهش حداقل حقوق در کمیسیون تلفیق 

کف حقوق سال 1401 کارمندان در تلفیق با افزایش 60 درصدی نسبت به امسال به 5.6 میلیون تومان رسید، وضعیت سایر سطوح دریافتی چگونه خواهد شد؟ 

تیم ملی هندبال ایران در پنجمین مسابقه خود در رقابت‌های قهرمانی آسیا و انتخابی قهرمانی جهان در یک بازی پرالتهاب با نتیجه 27 بر 26 مقابل کویت به پیروزی رسید تا با راه یابی به مرحله نیمه‌نهایی مسابقات، جواز حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان را کسب کند.
در این بازی که چندین بار بازیکنان ۲ تیم اخراج های ۲ دقیقه ای را تجربه کردند، ایران تا ۲ ثانیه به پایان بازی با تیم کویت ۲۶-۲۶ در تساوی بود و سجاد استکی با شوتی سرکش موفق شد گل برتری ایران را بزند و تیم ایران راهی مسابقات جهانی شود.
 این برای دومین بار است که هندبالیست‌های ایران راهی مسابقات قهرمانی جهان می‌شوند. تیم ملی ایران پیشتر در سال ۲۰۱۵ موفق شده بود به مسابقات جهانی برود. ملی‌پوشان کشورمان دیروز درحالی مقابل کویت به پیروزی رسیدند که این تیم بعد از کره جنوبی، دومین تیم پرافتخار آسیا محسوب می‌شود. این تیم تاکنون 4 بار به مقام قهرمانی و 2 بار به عنوان نایب قهرمانی و 4 بار هم به عنوان سومی قاره آسیا دست پیدا کرده است. ملی پوشان هندبال کشورمان در چهار مسابقه قبلی خود موفق شدند از سد تیم‌های استرالیا، هند، عربستان و عراق بگذرند. شاگردان مانوئل فرناندز در آخرین بازی خود در مرحله دوم باید روز چهارشنبه از ساعت 16:30 مقابل بحرین قرار بگیرند. رئیس فدراسیون هندبال بعد از صعود تیم ملی ایران به مسابقات جام جهانی گفت: امروز یکی از بهترین روزهای هندبال رقم خورد. علیرضا پاکدل رئیس فدراسیون ایران در واکنش به این پیروزی گفت: «خدا را شکر می‌کنم که مردم ایران شاد شدند. خوشحالم بعد از سال‌ها، هندبال ایران جهانی شد. یکی از بهترین روزهای هندبال رقم خورد و کار بزرگی انجام شد. روزی که همه اهالی هندبال منتظرش بودند، رسید. امیدوارم این برد زمینه ساز موفقیت‌های دیگر در هندبال بشود.» رئیس فدراسیون هندبال با اشاره به زحمات کادرفنی تیم ملی گفت: «کادر فنی تیم ملی جان فشانی کرد. به حضرت زهرا توسل کردیم و ایشان هم دست ما را گرفت.»
*رده‌بندی ۸ تیم برتر مسابقات هندبال قهرمانی مردان آسیا:
 گروه یک: قطر ۴ امتیاز، کره جنوبی ۲ امتیاز، ازبکستان صفر امتیاز، عربستان صعودی صفر امتیاز.
گروه دو: ایران ۴ امتیاز، بحرین ۲ امتیاز، عراق صفر امتیاز، کویت صفر امتیاز